mánudagur, febrúar 21, 2005

Er ekki lífið æðislegt?

Mér finnst það alla vegna. Ok síðasta vika var reyndar hell... veikindi, túrverkir og biluð vekjaraklukka, svaka stuð. Þessi vika byrjar reyndar mjög vel en áður en ég segi ykkur frá því öllu þarf ég að segja ykkur frá því hvað ég var hugrökk á laugardaginn. Vaka manaði mig í að horfa á Gothika. Mig sem er mesta gunga á Íslandi, en ég var bara ekkert hrædd. Mér brá þó reyndar nokkrum sinnum en ekkert alvarlega. Í morgun var verklega prófið og það gekk bara þó nokkuð vel, var pínu stressuð þegar ég vaknaði og gleymdi mér aðeins í undirbúningnum. Allt í einu var klukkan næstum orðin 9 og ég hljóp út. Þegar ég var komin upp í skóla fattaði ég að ég gleymdi kirtlinum mínum, plokkarnum og naglaþjölinni heima, algjör hálfviti. Vaka var sem betur fer með 2 kirtla með sér, þannig að ég gat fengið annan lánaðan og fékk svo lánaðan plokkara hjá Nadiu. Jæja prófið gekk bara vel og svo þurftum við að bíða aðeins eftir einkuninni. Ég fékk 9, er bara mjög sátt við það. Sérstaklega þar sem það er yfirleitt ekki gefið hærra en 10 í verklegu prófunum, til að fá 11 eða 13 þarf prófið að vera fullkomið (sem kemur aldrei fyrir). Ég hringdi náttúrulega í mömmu til að segja henni góðu fréttirnar, algjör mömmustelpa, og það kom bara í ljós að mamma var ennþá betri fréttir. Hann elsku besti pabbi minn ætlar að bjóða okkur dætrunum og fósturdóttir í helgarferð til Parísar í tilefni af afmælinu hans og af því að við eru allar að útskrifast núna með stuttu millibili. Á ég ekki bestasta bestasta pabba í heimi? Ég verð að segja að án efa er hann bestur :o) Jæja ég ætti eiginlega að fara að þrífa af því að stelpurnar eru að koma hingað á morgun. Við ætlum að rifja aðeins upp fyrir munnlega prófið og svo eru mamma og amma að koma á fimmtudaginn. Þá verður allt að vera hreint og fínt. Jæja ætla hætta núna, læt ykkur vita hvernig hin prófin fara.

þriðjudagur, febrúar 15, 2005

2 vikur í heimkomuna...

Þorrablótið búið :o( en það var æðislega gaman. Ég hef ekki skemmt mér svona vel í langan tíma en við lentum í svolitlum erfiðleikum að komast þangað. Vaka var búin að fá lánaðan bíl til að fara með stelpurnar í pössun til Horsens en stelpan sveik hana þannig að það þurfti að fara af stað og finna annan bíl, sem tókst sem betur fer. Þetta vesen seinkaði samt brottförinni og svo náttúrulega snjóaði alls staðar og Danir vita ekki hvað vetradekk. Allt sat fast og það tók þær rúma 3 tíma að komast til Horsen sem tekur venjulega klukkutíma og kortér. Þær voru sem betur fer bara einn og hálfan klukkutíma að komast til baka en þá var klukkan orðin hálf sjö og við búnar að missa af rútunni upp í Hojby. Þær drifu sig í að hafa sig til og svo var tekin leigubíll á staðinn. Við komum rétt fyrir átta og reyndum að lauma okkur inn í salinn en það gekk ekki alveg. Gústi, vinur Ara og Vöku, var uppi á sviði að halda ræðu og þegar hann sá okkur sagði hann: Jæja, þar sem Vaka og vinkonur hennar eru komnar get ég sett þorrablótið. Allir litu við, horfðu á okkur og klöppuðu. Ekkert smá vandræðalegt en líka smá fyndið. Ég er nú ekki mikið fyrir þorramatinn en það var líka venjulegur matur. Ég fékk mér því íslenskt lambalæri með brúnni sósu, kartöflumús og grænum baunum, yammi, en það er nú ekki þorrablót nema maður fái smá smakk. Ekkert súrt samt fyrir mig en ég fékk mér hangikjöt og flatkökur og harðfisk.

Eftir matinn og skemmtiatriðin voru borðin dregin til hliðar og hljómsveitin steig á svið. Á móti sól spilaði á ballinu og voru þeir bara nokkuð góðir. Við dönsuðum stöðugt allt kv.öldið og inn á milli var hlaupið á barinn, dálítið oft inn á milli enda áfengið ótrúlega ódýrt. Við vorum orðnar dálítið drukknar en samt bara svona skemmtilega drukknar. Um nóttina keypti ég mér svo ss pylsu, æðislega gott. Ballið var búið um þrjú leytið, við misstum hins vegar af rútunni heim aftur þar sem við áttum dálítið erfitt með að ná Vöku og Ellu út af ballinu. Það var því aftur að taka leigubíl til að komast heim. Ég var komin heim klukkan hálf fimm og mér var svo illt í fótunum eftir allan dansinn að ég gat varla gengið. Sunnudagurinn fór bara í ekki neitt, það var samt engin þynnka í gangi þótt ótrúlegt sé. Ég var bara sjúklega þreytt og lá því bara í sófanum allan daginn og glápti á imbann.

Í gær þurftum við svo að verja ritgerðina okkar og það gekk bara nokkuð vel. Ég var alla vegna sátt, fékk 8. Mér datt ekki í hug að ég myndi fá hærra en 6 þannig að ég var bara kát, hinar skvísunar voru ekki alveg sáttar við sína einkunn en svona er lífið. Í dag er ég hins vega lasin, gubbupest :o( ég fór samt í skólann en var send heim þar sem ég gat ekki tekið neina kúnna þannig að nú ligg ég bara uppi í sófa og læt mér leiðast. Annars er nú ekki meira í fréttum hérna í Danaveldi, ég bara bíð bara eftir að klára skólann og geta flutt heim....

fimmtudagur, febrúar 10, 2005

Skriflegu prófin búin :o)

Mikið er maður nú fegin, mesta stressið búið í bili. Konan var bara orðin kolrugluð í höfðinu af öllum þessum lærdómi, vaknadi á nóttunni við það að ég var að þylja upp alls konar rugl á dönsku. Svo var nú geðheilsan líka orðin tæp, við Vaka sátum hérna í gær að læra og ég gjörsamlega tapaði mér. Byrjaði bara að hlæja útaf ekki neinu og ætlaði aldrei að geta hætt. En jæja svona er lífið. Skriflega förðunarprófið var í gær og það gekk bara ágætlega, að ég held og miðað við að ég lærði ekki neitt. Anatomiu prófið var svo í morgun og gekk bara mjög vel, þrátt fyrir allan grautinn í hausnum á mér. Ég klikkaði reyndar aðeins á meltingarkerfinu, víxlaði tyktarmen við tyndtarmen (veit ekki hvað þetta heitir á íslensku, sorry ;o) Nú eru bara verklegu og munnlegu prófin eftir, en áður en ég byrja að stressa mig á því þá ætla ég að skella mér á djammið. Ég er að fara á þorrablót á laugardaginn með Vöku og Ara og vinkonu Vöku frá Kaupmannahöfn. Það verður örugglega svaka stuð og ætlum við að drekka alla kunnáttu frá okkur. Ég skrifa aftur fljótlega og segi ykkur frá blótinu...